Rapuh...

Assalamualaikum and Hi,

Emotionally - Under construction.

AAAHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

I force a smile in front of mirror when I'm preparing myself untuk ke kelas.

I laugh at cold jokes yang selalunya sy hadapi dengan ketawa fake yang memang selalu sy dengan sengajanya tonjolkan ke-fake-an bunyi tawa tu.

I do immature things more frequently compared to usual (padahal kebiasaannya memang selalu buat immature things).

I guess that's my self-defense technique.

Hurm, I guess here's another technique!

Emotionally... Seriously, sy rapuh. Rapuh sangat. Sy akui juga tu. Sy pernah cakap sy crybaby. Memang. Sebab tahap kerapuhan emosi sy sama level dengan jenis orang yg tahap kerapuhan fizikal dia yang kena papercut pun menangis. Susah ubah. Sy paling benci bila terlepas nangis depan orang. Cuma sy x boleh tahan. Sy manusia biasa juga, sy perlukan 1 masa untuk tenang selepas sy nangis puas2 (kesian rumate, puhaha) untuk compose myself sebelum sy boleh bercakap dengan tenang. Ha..ha... Rationally, peristiwa tu cuma pencetus ja. Bukan penyebab. I've been holding too many things inside. Patutlah berat opps, jisim badan naik. That's like the MOSTTTTT valid and reasonable explanation everrrrr!

Kbai, n good night world...